INTP nie są tak pozbawieni emocji, jak się wydaje

Przez ostatnie pięć lat dużo spacerowałem. To mój podstawowy środek transportu do i z pracy. Pojazdy i ludzie przejeżdżają obok, ale w większości tego nie zauważam. Chcę dotrzeć tam, dokąd zmierzam, więc szybko przemieszczam się z punktu A do punktu B. To tak, jakbym spieszył się do schronienia przed publiczną krytyką. Przez cały ten czas często jestem w transie, przeglądając w myślach kanał RSS pomysłów stymulowanych stałą rytmem moich kroków.

Urok pryska, gdy nagle zauważam zbliżającego się innego pieszego. Pomimo moich wysiłków, aby zablokować ten fakt, moja koncentracja niechętnie jest zagrożona i czuję, że napinam się w odpowiedzi na samą obecność nieznajomego. Wolałbym spokojnie przejść obok, bez słowa „cześć” lub „dzień dobry”, jeśli ujdzie mi to na sucho. Jeżeli jednak ktoś mnie pozdrawia, to oczywiście z grzeczności zobowiązuję się do niego, ale z reguły unikam nawiązywania kontaktu wzrokowego w nadziei, że nie będzie mu to przeszkadzać.

Moje zachowanie nie ma na celu obrażać ani czy to osobiste. Jednak z doświadczenia wiem, że wiele osób moje milczenie utożsamia z Związek trójosobowy: 27 zasad i Sekrety szczęśliwego romantycznego trójdrożnego arogancją i snobizmem. Całkowicie nieznajomy, którego mijałem w drodze do pracy, dosłownie nazwał mnie „niedobrą osobą”. Ta bezczelność zaskoczyła mnie i nie mogłem od razu przetworzyć tej niegrzecznej uwagi, ponieważ była zbyt absurdalna i niezręczna.

W pracy iz rodziną jestem prześladowany za moje „antyspołeczne”, ale łagodne usposobienie, które, szczerze mówiąc, pogarsza się tylko, gdy jestem nadmiernie zestresowany. Mam tendencję do wychwytywania zakłóceń od ludzi w związku z błahymi, postrzeganymi obrazami, które nie były zamierzone, i naprawdę nie mogę sobie poradzić z nadmiernymi reakcjami emocjonalnych ludzi. Wiele z tego, co dzieje się wokół mnie, uważam za dziecinne, nieważne lub pozbawione znaczenia, ale nie chcę przeszkadzać nikomu w paradzie ani psuć mu zabawy.

Współpracownicy interpretowali mój brak zainteresowania uczestnictwem w imprezach biurowych jako przejaw zarozumiałość. To tak, jakby nie mogli zrozumieć, dlaczego ktoś nie byłby zainteresowany, albo że w jakiś sposób czują się uprawnieni do frywolnego spędzania mojego czasu. Nie pomaga to, że tak naprawdę nie czuję potrzeby się tłumaczyć, ponieważ chociaż nie jestem osobą szczególnie towarzyską, oczekuję, że ludzie domyślą się, że jestem przyzwoitą osobą, po prostu przez to, jak faktycznie traktuję nich.

Uważam, że mam solidne, spójne zasady, które powinny pozwolić każdej uważnej osobie rozpoznać, że tak naprawdę szanuję innych i jestem umiarkowanie sumienny. W zamian oferuję ludziom te same względy, których pragnę, i jest to ten sam standard, co odwieczna „złota zasada”.

INTP nie są tak pozbawieni emocji, jak się wydają

Moim zdaniem wykonałem internetowe testy osobowości Myers-Briggs wystarczająco dużo razy, aby mieć pewność, że moja diagnoza INTP jest trafna. To była ulgaodkryć, że moje trudności społeczne nie były tylko moją przypadłością, ale problemem podzielanym przez pewien procent populacji. Przyznam, że podoba mi się większość opisów INTP. Uważam je za raczej pochlebne i potwierdzające. Osoby INTP są opisywane jako wysoce kreatywne, niezależne, analityczne i racjonalne. Dla mnie nie ma większego komplementu.

(Jaki jest Twój typ osobowości? Zrób bezpłatną ocenę osobowości.)

Utożsamiam się także z niezbyt pochlebnymi cechami: niechlujstwem, zwlekaniem, i niezręczność społeczna, żeby wymienić tylko kilka. Poznanie funkcji poznawczych otworzyło mi oczy i dostarczyło przydatnego języka i ram, dzięki którym mogłem zrozumieć ludzi, dla których wcześniej korzystałem z astrologii. Jednak nadal uważam astrologię za interesującą.

Właściwa etykieta społeczna: 19 znaków 11 Pewne znaki, że facet, z którym się spotykasz, jest prawdziwym opiekunem i Cechy, które dodają Ci klasy i Sympatyczny IntP są również przedstawiani jako osoby raczej pozbawione emocji i stoickie, jak Spock. Podejmując decyzje, konsultują się z głową, a nie sercem. W rezultacie opisywano ich jako czasami szorstkich i nietaktownych w sposobie komunikowania się z innymi. Dodatkowo, jeśli chodzi o relacje międzyludzkie, osoby INTP mają tendencję do unikania zbyt długiego zajmowania się sprawami, które wchodzą im za skórę, aż w końcu pękną bez ostrzeżenia.

Ta tendencja do zaprzeczania swoim emocjom w celu utrzymania racjonalnego skupienia na tym, co jest obiektywnie ważne, może wyrządzić im krzywdę. Kiedy stłumione napięcie narastaw gorączkowym nastroju, stają się niestabilni i w końcu robią z siebie spektakl, którego w pierwszej kolejności starali się uniknąć.

Zamiast pokazywać swoją czułą stronę, myślę, że INTP (łącznie ze mną) wolą zgrywać się flegmatyczne, socjopatyczne cechy naszego typu osobowości. Uczucia? Co to są? Jesteśmy istotami charakteryzującymi się czystym obiektywizmem, logiką i rozumem – uczucia nie mają znaczenia!

A co, jeśli jesteśmy społecznie nieudolni? Utrzymywanie kontaktów towarzyskich nie ma sensu, większość ludzi i tak nas nie zrozumie ani nie doceni. To tragiczna cena, jaką płacimy za nasz geniusz! To oczywiście hiperbola, ale jeśli inni INTP są choć trochę podobni do mnie, mogą w podobny sposób racjonalizować swoją nieadekwatność interpersonalną.

W rzeczywistości INTP nie są tak apatyczni i nieczuli, jak mogłoby się wydawać. Nie czujemy się komfortowo okazując wrażliwość i niechlujne okazywanie emocji, ale nie jesteśmy robotami pozbawionymi emocji. Oglądając Pamiętnik , odniosłem takie „przeczucie” i rzeczywiście, jestem hetero-mężczyzną. Czuję mrowienie, gdy widzę urocze zwierzęta i śmieszne dzieci. Czasami zastanawiam się, czy naprawdę jestem INTP. Zaczynam się zastanawiać, czy może nie pomyliłem się z INFP i wtedy przypomina mi się, że nie czytam powieści i nigdy nie lubiłem ich czytać. Być może jest to nietrafny stereotyp, ale postrzegam wszystkich INFP jako zapalonych czytelników beletrystyki.

Spędzam dużo czasu na rozmyślaniu,chociaż i spacerowanie jest na to dobre. Od czasu do czasu, gdy gdzieś szybko zmierzam, czasami spotykam kogoś, kto sprawia, że ​​mam wrażenie, że nadają na tych samych falach. Pokrewna dusza. Łamię swoją zasadę i nawiązuję kontakt wzrokowy. W krótkiej chwili potwierdzenia moje przypuszczenia zostają milcząco potwierdzone. Nic nie mówimy, po prostu wymieniamy subtelne skinienia głową, niczym dwaj członkowie tajnego klubu, którzy niespodziewanie krzyżują się w miejscach publicznych.

Czy podobał Ci się ten artykuł? Zapisz się na nasze biuletyny, aby otrzymywać Introwertycy z lękiem społecznym. Czy utożsamiasz się z tymi komiksami? więcej takich historii.

Przeczytaj: 7 rzeczy, które chcielibyście wiedzieć o nich INTPs

Ten 50 miłych rzeczy do powiedzenia swojemu najlepszemu przyjacielowi, aby rozjaśnić jego dzień artykuł może zawierać linki partnerskie. Polecamy tylko produkty, w które naprawdę wierzymy.