आपल्या अंतर्मुख गरजा प्रथम ठेवणे हे असभ्य किंवा स्वार्थी नाही

एक अंतर्मुख म्हणून, काही गोष्टी आहेत ज्या मला करायला आवडत नाहीत. आणि माझे वय जितके मोठे होईल, तितके कमी निमित्त मला माझ्या आवडीनिवडींसाठी करावेसे वाटेल.

उदाहरणार्थ, मला फोनवर बोलणे आवडत नाही. त्यामुळे तुम्ही मला कॉल केल्यास, मी उचलणार नाही अशी 90 टक्के शक्यता आहे. २१ व्या शतकात कोणी फोन का उचलेल हे मला समजत नाही. बिनधास्त मजकूर किंवा ईमेल केल्यावर तुमचा अजेंडा आणि टाइमलाइन दुसऱ्यावर का लादायची?

माझ्याबद्दल किती आश्चर्यकारकपणे उद्धट आणि स्वार्थी.

आणि मी प्रामाणिक असू शकतो का? मला नवीन लोकांना भेटणे देखील आवडत नाही. मी लाजाळू आहे असे नाही. मला लहान बोलणे आवडत नाही, विशेषत: मला माहित नसलेल्या लोकांशी. मला माझी मर्यादित सामाजिक उर्जा आणि हवामानावर चर्चा करण्यात वेळ घालवण्याचा अर्थ मला दिसत नाही ज्याच्याशी मी पुन्हा कधीही पाहू शकत नाही, त्याच्याशी चिरस्थायी नातेसंबंध आहे.

असे नाही की मला लहानशा चर्चेचा पूर्णपणे तिरस्कार वाटत नाही. जर तुम्ही माझ्या आणि माझ्या जिवलग मित्रामधील संभाषणे ऐकली असतील, तर तुम्ही आम्हाला गोठवणाऱ्या तापमानाबद्दल आणि आमच्या प्रीस्कूलरच्या त्रासाबद्दल कुत्री आणि आक्रोश ऐकू शकाल. परंतु हे जवळजवळ असेच आहे की आम्ही एकमेकांशी उथळ राहण्याचा अधिकार मिळवला आहे, कारण आम्ही गहन गोष्टी देखील करतो.

आणि काही लोक अंतर्मुखतेबद्दल जे मानतात त्या विरुद्ध, मी विशेषतः शांत नाही. मला एकट्याने शांत वेळ घालवण्याची इच्छा आहे, परंतु मी एक अतिशय सक्षम समाजकर्ता देखील आहे. मी खूप गप्पागोष्टी करू शकतो आणि मला सांगण्यात आले आहे की मी आत्मविश्वासाने आलो आहे. तेजेव्हा मी अचानक दुसऱ्या सामाजिक कार्यक्रमात जाण्याची ऑफर नाकारतो तेव्हा लोकांना अनेकदा फेकते.

किती उद्धट.

तुमच्या अंतर्मुखी गरजा प्रथम ठेवणे हे असभ्य का नाही

पण तुम्ही माहित आहे काय? खूप सामाजिक आणि बाह्य उत्तेजनामुळे बर्नआउट झाल्यानंतरचे परिणाम पाहण्यापेक्षा लोक मला किंचित उद्धट किंवा स्वार्थी म्हणून पाहतात असे मला वाटते. ही एक विशेषतः अप्रिय स्थिती आहे की माझे कुटुंब एकापेक्षा जास्त वेळा साक्षीदार आहे असे म्हणण्यास मला भीती वाटते. मला नेहमीपेक्षा जास्त वाटते की मला एकटे राहण्याची गरज आहे. भावना हताश होते, आणि मी सहज चिडतो आणि राग येतो.

म्हणून नक्कीच मी या ठिकाणी जाणे टाळतो. आणि म्हणूनच तुमच्या स्वतःच्या अंतर्मुख गरजा प्रथम ठेवणे हे असभ्य किंवा स्वार्थी नाही. जेव्हा आम्ही रिक्त असतो तेव्हा आम्ही देऊ शकत नाही. जेव्हा आपण स्वतःला प्रेम दिले नाही तेव्हा आपण इतरांवर प्रेम करू शकत नाही. आणि जोपर्यंत आपण आधी स्वतःसोबत दर्जेदार वेळ घालवत नाही तोपर्यंत आपण इतरांसोबत दर्जेदार वेळ घालवू शकत नाही.

म्हणूनच, अंतर्मुख म्हणून, आपण स्वतःची काळजी घेतली पाहिजे. कारण एक अंतर्मुखी भागीदार आणि पालक या नात्याने, मला माझ्या कुटुंबाला सर्वोत्कृष्ट द्यायचे Narcissists तुम्हाला कसे हुक करतात: त्यांच्या विषारी आमिषापासून दूर जाण्यास शिका आहे, परंतु मी शांतता आणि एकटेपणाच्या माझ्या स्वतःच्या गरजा पूर्ण करत नसल्यास मी ते करू शकत नाही.

तुम्ही अंतर्मुखी असाल तर जो स्वतःला ठामपणे सांगण्यासाठी आणि आपल्याला आवश्यक असलेला वेळ काढण्यासाठी धडपडत असेल, तर मी घेत असलेल्या द्वि-पक्षीय दृष्टिकोनामध्ये तुम्हाला स्वारस्य असेल.

काळजी अधिक आणि काळजी कमी

पहिली पायरी म्हणजे काळजी घेणे आपल्या गरजांबद्दल अधिक आणितुमच्या कुटुंबातील. ते त्या क्रमाने देखील करा, कारण जर तुम्ही तुटलेले असाल, तर तुम्ही त्यांना दुरुस्त करू शकत नाही. तुम्ही प्रत्येकासाठी सर्वस्व असू शकत नाही, म्हणून स्वतःवर आणि तुमच्यासाठी सर्वात महत्वाचे असलेल्या लोकांवर लक्ष केंद्रित करा. जर तुम्हाला मुले नसतील, तर कदाचित तुम्ही तुमची सामाजिक ऊर्जा फक्त काही जवळच्या मित्रांकडे निर्देशित करणे निवडू शकता.

आणि इतर लोक तुमच्याबद्दल काय विचार करतात याची कमी काळजी घ्या. या वर्षी तुम्ही पुन्हा PTA साठी हात पुढे केला नाही हे खरंच महत्त्वाचे आहे का? किंवा तुमच्या मुलांसाठी जास्त फरक पडतो की तुम्ही त्यांच्यासोबत तो वेळ घालवलात, पूर्ण रिचार्ज आणि गुंतल्यासारखे वाटले कारण तुम्ही स्वतःला ओव्हरलोड केले नाही?

मी अत्यंत संवेदनशील कॉय खेळणे खरोखर कार्य करते का? ते कसे करावे & प्रभावी AF व्हा म्हणून माझ्या गरजा चांगल्या प्रकारे कसे व्यवस्थापित करायच्या हे शिकलो आहे. अंतर्मुख मला माहित आहे की जेव्हा खूप जास्त असते आणि मला फक्त काही तासांसाठी चांगले पुस्तक किंवा पेन आणि जर्नल घेऊन पळून जावे लागते. आणि जर हे समाजीकरणाच्या मार्गात येत असेल, तर तसे व्हा!

क्रूरपणे प्रामाणिक व्हा

दुसरी पायरी म्हणजे तुमची अंतर्मुखता लोकांपासून लपवू नका. आपल्या सर्वांना माहित आहे की प्रामाणिकपणा हा एक मोठा सद्गुण आहे, परंतु आपण ज्या लोकांवर प्रेम करता त्यांच्याशी आपण किती वेळा प्रामाणिक राहता? हे करणे कठीण आहे, कारण वास्तविक, कच्चा प्रामाणिकपणा आपल्याला आश्चर्यकारकपणे असुरक्षित बनवतो. असुरक्षितता कठीण आहे परंतु आश्चर्यकारकपणे फायद्याची आहे. लेखक ब्रेने ब्राउन असुरक्षित असण्याबद्दल जे म्हणतात ते मला आवडते: “धैर्य दाखवण्याची आणि स्वतःला पाहू देण्यापासून सुरू होते. अगतिकता सत्यासारखी वाटते आणि वाटतेधैर्य.”

लोकांनी आपले मन वाचावे आणि आपल्याला काय हवे आहे ते कळावे अशी आपण अपेक्षा करू शकत नाही. आम्हाला आमची मोठी मुलगी किंवा मुलगा पॅन्ट घालावी लागेल आणि जगाला कळवावे लागेल. "मी दिवसभर सामाजिकरित्या व्यतीत केले आहे म्हणून मला वाटते की मी घरी जाईन आणि आगीने कुरवाळेन." किंवा कदाचित आमच्या जोडीदारासाठी: “मी पूर्णपणे निस्तेज झालो आहे, मुलांना बघायला काही हरकत आहे का क्लबमधील हॉटेस्ट चिक कसे दिसावे आणि कसे वाटावे जेणेकरून मी थोडा वेळ एकटा बाहेर जाऊ शकेन?”

जेव्हा तुम्ही स्वतःबद्दल आणि तुमच्याबद्दलचे खरे सत्य सांगता तेव्हा ते सोपे होते अंतर्मुखी गरजा.

अत्यंत संवेदनशील अंतर्मुख असण्यासारखे खरोखर काय आहे तुम्ही आधी तुमचा अंतर्मुखी स्वार्थी किंवा गरजू असा विचार केला असेल, तर मी तुम्हाला प्रोत्साहन देऊ इच्छितो. धाडसी व्हा. स्वत: व्हा. जगासाठी तुमच्या शांत भेटवस्तू मौल्यवान आहेत. ते तुमच्या स्वत:च्या वेळेत आणि तुमच्या गतीने देत राहा.

तुम्हाला हे आवडेल:

• अंतर्मुख लोकांना एकटे राहणे का आवडते? हे विज्ञान आहे
• अंतर्मुखी म्हणून एकटे जगण्याचा आनंद उत्तम प्रकारे कॅप्चर करणारी 25 उदाहरणे
• 12 अंतर्मुख व्यक्तींना आनंदी राहण्यासाठी पूर्णपणे आवश्यक असलेल्या गोष्टी
• अंतर्मुख लोक फोनवर बोलणे पूर्णपणे घृणा का करतात
• Introvert सह मित्र होण्यासाठी 13 'नियम'

तुम्हाला हा लेख आवडला का? यासारख्या आणखी बातम्या मिळवण्यासाठी आमच्या वृत्तपत्रांसाठी साइन अप करा.