Bekentenissen van een introvert met borderlinepersoonlijkheidsstoornis

Ik heb een rustige borderline, wat betekent dat ik emoties implodeer in plaats van ze te laten exploderen.

Stel je voor dat je naar een fotoalbum van je leven kijkt. Via deze collectie is het mogelijk om plaatsen, reizen, verjaardagen, diploma-uitreikingen, vrienden en familie te onthouden. Kortom, momenten die verschillende stadia van jouw verhaal markeren. Vervolgens besluit u nieuwe foto's aan het album toe te voegen, maar beseft u dat er geen ruimte meer is. Toch lukt het je om de ene foto over de andere te leggen, zodat er geen herinneringen achterblijven. Zelfs met alle foto's in het album heb je nog steeds het gevoel dat er iets ontbreekt.

Als ik een analogie maak met mijn beperkte manier van zijn, is dit hoe ik mijn geest ervaar: vol herinneringen, geladen met de de meest uiteenlopende gevoelens, die ondanks dat ze vaak overweldigd worden, altijd een manier vinden om meer emotie toe te voegen, ondanks de constante leegte die er nooit in slaagt verzadigd te worden.

De leegte heeft zelfs geprobeerd een naam te hebben: feestjes, vrienden, reizen, graduate school, relaties, seks, chocolade, carrière. Wanneer de opwinding achter al deze dingen echter eindigt, wordt de leegte weer leeg.

Dit Introvert zijn is meer dan alleen van tijd alleen houden is hoe het is om een ​​introverte persoon te zijn met een borderline-persoonlijkheidsstoornis, een veel voorkomende aandoening die ongeveer 3 miljoen mensen in de VS treft. elk jaar.

Wat het betekent om een ​​'stille borderline' te hebben

Eerder dit jaar werd bij mij de diagnose borderline persoonlijkheidsstoornis (BPS) gesteldjaar. Deze mentale toestand brengt een reeks kenmerken samen waarbij mensen moeite hebben met het reguleren van emoties, problemen met het zelfbeeld, instabiliteit in interpersoonlijke relaties, impulsiviteit en zelfbeschadigend gedrag. Mensen met deze stoornis vertonen plotselinge stemmingswisselingen en uiten meestal gevoelens van woede en prikkelbaarheid.

Voor mijn diagnose had ik nooit gedacht dat ik een borderline-stoornis zou kunnen vertonen, omdat ik mijn woede niet uiten op andere mensen. Omdat ik introvert ben, implodeer ik uiteindelijk mijn emoties in plaats van ze te laten exploderen. Wat ik niet wist, was dat een borderline-persoonlijkheidsstoornis zich op vier verschillende manieren kan manifesteren: stille borderline, impulsieve borderline, nukkige borderline en zelfdestructieve borderline.

Voor alle duidelijkheid: niet alle introverte mensen hebben een borderline-stoornis, en extraverte mensen kunnen het ook hebben. Voor zover ik weet bestaat er geen verband tussen borderline-stoornis en introversie, ook al overlappen deze twee aspecten van mezelf elkaar en vormen ze elkaar. BPS manifesteert zich niet voor iedereen op dezelfde manier; dit is mijn verhaal, en jouw ervaring ermee kan anders zijn.

In mijn geval heb ik meer kenmerken van rustige borderline, wat betekent dat ik emoties implodeer in plaats van ze te laten exploderen. Dus in plaats van te handelen, handel ik in wat ik voel. Zo kunnen klachten als chronische gevoelens van leegte, angst voor verlating of afwijzing, stemmingswisselingen, overmatige schuldgevoelens,en angst en depressie worden in stilte doorstaan, waardoor de valse indruk wordt gewekt dat ik een kalm persoon ben.

Maar van binnen staat mijn geest op het punt in te storten.

Leegte is een kenmerk dat aandacht verdient. Dit chronische gevoel is zo intens dat de enige manier om de pijn te verzachten is door deze leemte op te vullen met iets of iemand dat troost en veiligheid biedt. Het is precies op dit moment dat de ‘oplossing’ voor de leegte plaats maakt voor dwang.

Ik ben een studieverslaafde. Elke dag bestudeer ik urenlang onderwerpen die mij interesseren, en dit lijkt mijn onvolledigheid voor een bepaalde periode te ‘completeren’ (totdat ik aan een nieuwe studiecyclus moet beginnen). Ik begin en eindig mijn dag met het luisteren naar online lessen over de onderwerpen waarover ik schrijf. Dit is een soort dwang die ik heb ontwikkeld om mijn gevoelens van leegte te verlichten. Als ik studeer, voel ik dat mijn geest gevuld is.

De wereld van mij, mezelf en ik

Hoe zit het met het gevoel van ontoereikendheid? Het is alsof je in het ene tempo rent terwijl de wereld in een ander tempo loopt. Dit werd duidelijker toen ik deelnam aan sollicitatiegesprekken. Aan het begin van het selectieproces was ik erg enthousiast. Naarmate ik echter elke fase passeerde, nam mijn humeur af totdat ik gevoelloos werd. Uiteindelijk overtuigde ik mezelf ervan dat ik niet geschikt was voor de baan.

Vandaag werk ik vanuit huis als educatief schrijver voor blogs, tijdschriften en tijdschriften - en dat stelt me ​​gerust. Ik nietIk moet mensen onder ogen zien en hen uitleggen waarom ik de ene dag aan het socialiseren ben en de volgende dag liever alleen ben met mijn gedachten en gevoelens. Het is alsof ik de ene dag energie heb en de andere dag mijn batterij moet opladen.

Het is niet anders met interpersoonlijke relaties. Door verdeeldheid (zwart-witdenken) kan ik moeilijk met mijn gevoelens omgaan. Iemand kan geheel goed of geheel slecht zijn, afhankelijk van zijn houding ten opzichte van mij. De overdreven angst om mensen te vertrouwen maakte mij pisantantropoob. Het was alsof er geen oprechte en oprechte relaties meer waren in de wereld, en ik kon elk moment weer teleurgesteld worden.

De angst voor verlating of afwijzing is een cruciaal probleem voor een grensbewoner . Als een grens liefheeft, is dat onmetelijk. Het is alsof je stopt met waar je mee bezig bent om aandacht te schenken aan je geliefde, en alles draait om hem/haar. Onbewust is er sprake van identiteitsverlies. Als een grens dus bijvoorbeeld betrokken raakt bij een groep die naar rock luistert, zal hij/zij uiteindelijk ook luisteren. Hetzelfde gebeurt als de grens betrekking heeft op een intellectueel persoon. Binnen korte tijd kan hij/zij een groot literatuurliefhebber worden.

In de zeldzame gevallen dat ik in een groep collega's zit, maak ik mezelf meestal leeg om de wereld van iemand anders binnen te gaan. Als ik bijvoorbeeld met een vriend ben die 6 dingen die alleen introverte mensen begrijpen kinderen heeft, praat ik over moederschap, over kinderenroutines, kleuterschool, enz. Hetzelfde geldt voor mijn familieleden. We praten over hun interesses, zoals koken, de weersvoorspelling, een tv-serie, films, enzovoort.

Ik bedoel, ik toon altijd motivatie en empathie voor het leven van de ander. Aan de andere kant zijn er maar heel weinig mensen die mij kunnen vragen naar mijn routine, waar ik mee bezig ben of wat ik het liefste doe. Het kan dus eenzamer zijn om in de aanwezigheid van meerdere mensen te zijn dan de staat van permanente eenzaamheid. Hierdoor is het gemakkelijk om te zien dat ik het in mijn wereld ben, mezelf en ik.

Opgroeien als introvert en grensoverschrijdend

Sinds ik een kind was, heb ik me altijd anders gevoeld. Zoals veel introverte mensen bracht ik urenlang alleen door met mijn poppen, praatte met denkbeeldige vrienden, en danste en zong voor de spiegel. Als ik niet aan het lezen was, werd ik ondergedompeld in tekenfilms en filmpersonages. Op school vond ik het leukst om naar verhalen te luisteren en essays te schrijven. Elke keer dat ik ze schreef, kon ik in een staat van flow terechtkomen.

In de buurt waren de vergelijkingen tussen mijn zus en ik onvermijdelijk. Omdat mijn zus extravert is, zeiden mensen vaak over mij: “Waarom is ze zo stil?” "Is ze ziek?" ‘Ze praat niet veel’, enzovoort. Zelfs als kind had ik een heel eigenaardige manier om naar het leven te kijken. Ik herinner me dat ik op 5-jarige leeftijd voortdurend aan het einde van de wereld dacht, en zouden mensen in de hemel terechtkomen?

DeExistentiële depressie of borderline-stoornis

Dit is hoe ik ben: ik stel altijd het doel van alles op aarde in vraag. Het probleem is dat hoe groter het aantal vragen is, hoe groter de lege ruimte is. En het vullen van de leegte is moeilijk omdat er elk moment andere verlangens opkomen.

Borderline-depressie is existentieel. Plotseling, zonder enige reden, merk ik dat ik zo verdiept ben in mijn gedachten dat ik zelfs vergeet waar ik ben. De intensiteit en kracht van de gedachten doen mij geloven dat ik de hele dag alleen maar heb nagedacht. Deze herkauwende Hoe communicatie voor introverte mensen lijkt op zwemmen gedachten komen juist voor omdat alle pijn en woede in mijn geest zijn geïnternaliseerd.

Mensen die aan de borderline-stoornis lijden, hebben de neiging de wereld op een vervormde manier te zien. Volgens Dr. Daniel Fox, een gediplomeerd psycholoog die gespecialiseerd is in de behandeling van persoonlijkheidsstoornissen, is het alsof ze een bril dragen met de verkeerde sterkte, waardoor ze een negatieve perceptie van de werkelijkheid hebben. Het leven is een mix van emoties, en leren hoe je ermee om kunt gaan kan een groot verschil maken.

Een andere trigger voor het ontstaan ​​van depressieve symptomen is emotionele ontregeling in interpersoonlijke relaties. Borderline-mensen zijn bang om afgewezen te worden, maar ze realiseren zich niet dat hun houding mensen uiteindelijk van hen wegjaagt. Vroeger had ik hele hoge verwachtingen van mijn vrienden, maar na verloop van tijd leerde ik dat ieder mensis gebrekkig en zal daarom nooit perfect aan mijn behoeften kunnen voldoen.

Momenteel ben ik in therapie, en hierdoor heb ik geleerd dat vrede, plezier en evenwicht toestanden zijn die ik van binnen naar buiten moet bereiken (en niet het tegenovergestelde). Het constante gevoel van leegte moet door mijzelf worden opgevuld door zelfvertrouwen en zelfrealisatie. Ik kan mijn welzijn niet in mensen, dingen of bevredigingen neerleggen. De verantwoordelijkheid voor mijn geluk is van mij en van niemand anders.

Je kunt gedijen als introvert of gevoelig persoon in een luide wereld. Abonneer u op onze nieuwsbrief. Eén keer per week ontvang je krachtige tips en inzichten in je inbox. Klik hier om je te abonneren.

Mijn toevlucht vinden

Zoals veel introverte mensen stelt eenzaamheid mij in staat mijn emoties beter te reguleren en voorkomt het dat ik altijd opgewekt, succesvol en communicatief moet lijken in de aanwezigheid van andere mensen. Dit betekent niet dat ik niet graag onder mensen ben. Ik hou ook van betekenisvolle interactie. Ik identificeer me gewoon meestal niet met de onderwerpen en thema's waar de meeste mensen over praten.

Maar het is in de kunst dat Ik vind mijn ware toevluchtsoord, omdat het mij in staat stelt mijn onzekerheden en angst te verlichten, waardoor ik kalm en veilig blijf. Of het nu via film, muziek of literatuur is, ik zie in de kunst een vorm van taal die diepgewortelde gevoelens vertaalt in schoonheid en gevoeligheid. En het is voorbijschrijven dat mijn geest opstaat en vrij wordt: zonder maskers, zonder angsten en zonder verlangens.

Ik ben wie ik ben door het geschreven woord. En het zijn die woorden die mij vleugels geven, die mij het geschenk van het leven geven. Leven voorbij de grens.

Misschien vind je dit ook leuk:

• Waarom introverten hun weg door moeilijke tijden moeten dagboekschrijven
• Dit zijn de 19 meest stressvolle ervaringen die een introvert kan hebben
• 5 manieren waarop mijn introversie mij sterker heeft gemaakt